Өлеңдер ✍️

Тұмшалайды ойды түнек дегенің,
Жылт етердей сәуле тапсам деп едім.
Жыр сүйетін жүректер тек сенерім,
Жоқ болса да тоғышарға керегім.
Игіліктің нәрін жинап тереңнен,
Қара түнек қасіретін жеңеммен.
Сартап болып жата-жата архивте,
Даналар мен ойшылдар да көнерген.
Ұлы Дала ақиқаты аңыз боп,
Ертегідей сөнген Еске тамызды от.
Сенбестердің сезімімен қарасаң,
Тарихқа да таңылатын «арыз» көп.
Өткенімді аршып алсам тозаңнан –
Осы менің көкейімде таза арман.
Ертеңіме алып барсам деп едім,
Шежіремді шаң-қоқыстан тазарған.
Тағдырыма етсем деп ем иелік,
Өзегіне дана Қорқыт-күй еніп.
Анахарсис, Геродоттан басталған,
Дала данышпандарына сүйеніп.
О, Дана ой, сәуле түсір санама,
Сансыз ғасыр өткенімен арада.
Ғарышқа жол салып жатқан ұрпағың,
Өткеніне қарап көзі тала ма?!
Соғысса да қызыл қанға малшына,
Бейбіт күнде айналатын малшыға.
Дәстүрге бай, салауатты салты бар,
Ұлы халық Массагет те, Парсы да.
Билеушінің соғамын деп сойылын,
Толтырам деп тоғышардың тойымын.
«Шахматтың тақтасында» - бейбіт ел,
Құрбаны боп қырылды арам «ойынның».
Билеушілер ел қанымен семірген,
Арзан атақ, даңқтан шет не білген?
Зұлқарнайын алғанымен әлемді,
Бір-ақ уыс топырақтан жеңілген...
Ұлы Дала ақиқаты осындай,
Әр-бір күні болғанымен тосын жәй.
Уақыттың тылсымына көмілген,
Тарих жыры тот баспайтын асылдай.
Ашып қалсаң жарқырайды шағылып,
Өзегінде бар қасірет, бар үміт.
Арыстандай арпалысқан батырлар,
Топырақты жатыр үнсіз жамылып.