Өлеңдер ✍️

О, менің сырлы далам, жырлы далам,
Шегіртке шырылынан жыр тыңдағам.
Жүрегіме сіңіріп өсіп едім,
Ертегі, аңызыңды мың-мыңдаған.
О, менің ұлан далам, құлан далам,
Қурайдың ызыңынан мұң аңдағам.
Дауылыңнан естимін бабам үнін –
«Алаш! Алаш! Алаш!» деп ұрандаған.
Маған бірдей жақының, алысың да,
Қызылкүрең топырақ намысың ба!
Жылы жаңбыр ананың көз жасы ма,
Нар інгендей боздаған «арысымдап...».
Таңмен бірге таңдайға түседі өлең,
Жабыққанда жаныма күш едің сен.
Шер құйылып кеудемді сыздатады,
Домбыра мен қобыздың ішегінен.
О, менің құдіретті құйын далам!
Өзіңе сиынды әкем, сиынды анам.
Топырағыңда қанымның иісі бар –
Өзекжарды өзіңнің ұлың болам!