Өлеңдер ✍️

Білмейтін бәрін ел әлі,
Баянауылдың етегі.
Бетке алып тауды барады,
Бір бала торсық шекелі.
Ұлағат шығар жайы мол,
Ұғатын сырын кейіннен.
Қадамын басқан сайын ол,
Қарайды жерге мейірмен.
Арманшыл өңі, көзі нұр,
Арда емген ұл ма аймаңдай?
Қатпар тастарды кезіп жүр,
Қазына тығып қойғандай.
Білмейтін еді ел оны,
Баянаулада – нулы жаз.
Ауылға қайтып келеді,
Арқалап қаппен түрлі тас.
Бір ғажап әлем әр дана,
Болмысы бөлек дара тым.
...Қаршадай ғана сол бала,
Қаныш Сәтбаев болатын!