Өлеңдер ✍️

  21.05.2022
  112


Автор: Қалмаханбет Мұқаметқали

Асан Қайғының өлеңі

Жеткізген жер түбіне ел ояуда,
Желмаям, желе жортып, сал аяңға.
Бақ қонып, Қыдыр түнеп аттанатын,
Бетке алып барар мекен –Баянаула.
Ат ерін алмайтын жер Арқадағы,
Ай сүзіп, Күн тоғытқан көл табаны.
Тамырын қарағайдың құз басынан,
Тартатын топырақтың торқа нәрі.
Бұйра бел, бүйрек төбе, ұзын адыр,
Бозала таңнан түскен қызыға нұр.
Бұйдасыз байлап алар бір көргенді,
Баянтау, бауырыңда тұзың ауыр.
Қақ тұнса су исінен жер көгерер,
Қиқулап қаз, үйрегің ерте келер.
Ымыртта қона барған еру болып,
Ырысқа тұна қалған ел кенелер.
Жұпарын жұтып күннің бірер бесін,
Жолаушы әрең жияр жүрерде есін.
...Бабалар кеткен жақты бетке алып ек,
Баянтау, бізді тұзың жібермесін..




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу