Өлеңдер ✍️

Мазалайды миыңды мұңлы ой неге,
Оқылмайды жазғаның жырдай көне.
Келе-келе түсініп қалғандаймын,
Мәре болмайды екен ғой шын бәйгеде!
Шығарғанмен атыңды ән-күй елге,
Көтермейді көңілді сәл сүйемге.
Жылап қайтсаң жарыстан жеңіліп қап,
Жаны ашитын жоқ саған жанкүйер де.
Мойындатпас өлімнен былайғыға,
Мына жұртқа бәрі бір – мұңай, жыла.
Егер жерде жұпыны ғұмыр кешсе,
Кетер еді ұмытып Құдайды да!
Жұрт жағасы жыртылған талас күнде,
Жағаластың не оған, жарастың не.
Етіп барлық думанды тәркі-талақ,
Кетіп қалғың келеді монастрьге.
Болғасын ба қол, басы жұмыр пенде,
Болмайды екен өмірден түңілмеуге.
Қатты кімді қираттың қайран ақын,
Тәттілігін тіліңнің шыбын жеуде!