Өлеңдер ✍️

Орыс ақыны Михаил Исаковскийден

Шіркін-ай, жазғытұрым араласаң,
Алапты өзің туған гүл басқанда.
Сарғайып саз бергенде бозала таң,
Шалқытып шұғыласын түнгі аспанда.
Ежелден көрген адам таңдай қаққан,
Қайда бар дәл осындай ашық аспан?
Жарысып жас жігітпен сырнайлатқан
Түн бойы бұлбұл сайрап әнге басқан.
Көрінген сонау қырдың қырқасында,
Қарайсың ғажайыпқа тіл байланып:
Бейне бір ұқсайды аппақ бұрқасынға,
Құлпырған бау-бақшалар гүлге айналып.
Бұтақтар басын иіп сырласады,
Жел соқса бір шулайды, бір тынады.
Ән мен ән қанаттасып үн қосады,
Бір жүрек бір жүрекке ынтығады.
Масайрап күллі дүние көріктеніп,
Қол бұлғап сені өзіне шақырады.
Кеңітіп тынысыңды, желік беріп,
Жаныңды рахатқа батырады.