Өлеңдер ✍️

Мен дағы бір белгімін ғасырдағы,
Дүркіреп дәурен көшер басымдағы.
Ұстамын ескі үлгімен өлең соққан,
Көз жазбай көргенімнен жасымдағы.
Өмірім өлеңіммен бірге өрілген,
Өрнегін келтіре алмас кім көрінген.
Ақынның құпиясы өзіне аян
Ұясын жүрегінің мұң кемірген.
Жалықпас қуаныштан, қайғыдан да
Тіршілік мінезінен айныған ба?
Байлығы жолдас болмас бұл жалғанның
Қаламнан қайыр күткен ойлы жанға.
Жан сая іздемедім салқын белден,
Қайтемін рахатты әркім көрген.
Сіміріп сөз тұнығын – шөл қандырғам
Бабалар жүзіп ішкен алтын көлден.
Мұраға баға жетпес ие болған,
Бірімін бақыттының кие қонған.
Алланың әмірімен ойда жоқта
Еншіме ризамын тие қалған.
Асқақтап, асып-таспай әлдекімше,
Жырладым шама-шарқым келгенінше.
Ұлтыма қызмет етсем армансызбын,
Күзетіп босағасын өлгенімше.
Соға ма сөз-семсерін осал адам,
Күнім жоқ жоқтан барды жасамаған.
Дос түгіл, қарыздармын дұшпаныма
Оқ атқан Бекежандай Қособадан.
Халқын кім жақсы көрмес жаны сүйіп,
Безбүйрек болмаса бір қаны сұйық.
Адамның жүрегіне елі сыйған
Кетеді дүниенің бәрі сыйып...