Өлеңдер ✍️

Байтақ елмін басынан сөз аспаған,
Өз өлеңім өзіме – өз астанам!
Илеуіңе қашанғы көне берер,
Қазақ жыры зорлықтан көз ашпаған?!
Ақыңдарды өткізіп өткелектен,
Кім бар дейсің төбесі көкке жеткен?
Жыр деген бір жүректің періштесі,
Періштені оңған ба өкпелеткен?
Ойларымның бет-жүзін аламайлап,
Құйрығына жіберме шала байлап.
Іргем бүтін тұрғанда ірткі салып,
Үркіткенің орынсыз жарамайды-ақ!
Арманымды, ағайын, түсін менің,
Өңімдегім осы ғой, түсімдегім.
Не бір қымбат түспеді мына қолдан,
Жырды ғана аялап түсірмедім.
Жырым менің-мұңдасым, сырласым да,
Көз жасым бар мөп-мөддір тұнбасында.
Бір басында ол тұрса таразының,
Ал, тағдырым тұрады бір басында!..