Өлеңдер ✍️

Таң нұрына таласып көз жанарым,
Аман тұрсам төсектен мәз боламын.
Жалап өткен жарғанат қанатындай,
Өмір неге осынша тез, қарағым?
Келе жатқан кідірмей ілгеріден,
Менен де ұзап барады күн-керуен.
Көк дөненге көңілім мінгенімен,
Енді қанша білмеймін бірге жүрем?
Май тамызған ақын көп тілдерінен,
Сөз сарайын күзетіп күн көріп ем.
Келді-кетті демеңдер бір жолаушы,
Опырылса өзегім діңгегінен.
Күтіп алар келешек өз қонағын,
Қашан қайрат біткенше қозғаламын.
Жемтігіне айналмас жәндік бар ма,
Ажал деген ашқарақ тазқараның.
Жәндік емен жұтылар, атым – адам,
Рухым сөнбес тұрғанда отым аман.
Жылу болып кіремін керек қылсаң,
Жыртқыштардың көзіне шатынаған...