Өлеңдер ✍️
  20.05.2022
  98

Автор: Несіпбек Айтұлы

Сенің алтын жібіңменен

Бұлдыраған, нәзік сәуле, арасынан мұнардың,
Көк пен жерді жалғап тұрған құдіретіңе құмармын.
Көз жұмғанша шұрқ-тесік көңілімнің жыртығын,
Сенің алтын жібіңменен жамайтұғын шығармын.
Сен болмасаң, аспанымды соқыр тұман тұмшалар,
Жарқыраған Ай мен Күннің қабағын да мұң шалар.
Тас түнектің түкпірінде тастай қатып жатсам да,
Медетіңді күтемін тек, менде қандай мұрша бар?


  алтын жіп Несіпбек Айтұлы Несіпбек Айтұлы өлеңдері

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Қарап көріңіз 👇

  Ана тілім ᐈ
  Жібек жолы ᐈ
  Семей ᐈ
  Дегелең ᐈ
  Тайқазан жыры ᐈ

Пікір жазу