Өлеңдер ✍️

  20.05.2022
  131


Автор: Несіпбек Айтұлы

Наурыз жыры

Наурызым –
Сары уызым,
Жүдеп едік сен кетіп;
Қайта келдің,
Байтақ елдің
Қуанышын көлдетіп.
Дәстүрімнің,
Жақсы ырымның
Нышанысың жол етер.
Берекелі,
Көже толы
Қазаныңа не жетер!?
Өң кірігізіп,
Келдің бұзып,
Тас бөгетін жалғанның,
Еркіндігім,
Алтын жібім
Үзілгенім жалғандың!
Зарықтырып,
Тарықтырып,
Жоғалғаным табылдың.
Тынып қалған,
Құлыпталған
Ән мен күйім ағылдың!
Құт мерекем,
Күткен екем
Сені көптен шын аңсап,
Мазда
қтарым,
Боздақтарым
Бірге оралды ұран сап.
Сөніп барып,
Өліп-талып,
Жидым әрең есімді.
Арғымағым,
Марғұланым
Қыл бұраудан шешілді.
Жанды бағым
Тау қыраным
Томағасын сыпырды.
Қарға «мықты»,
Жарға бұқты
Көрге кірген сықылды.
Жанын сақтап,
Арын сатпақ
Ұятсыздар күні үшін.
Өзі кесел,
Көзіне шел
Қаптағандар құрысын.
Мәңгі жанған,
Түнді жарған
Ғажап оттар жасасын!
«Елім!» деген,
Бөлінбеген
Азаматтар жасасын!
Кел, Наурыз!
Жандағы мұз
Шуағыңмен ерісін.
Гүлін жайып,
Тілім байып,
Тынысым бір кеңісін!
Еселенсін,
Өсе берсін
Қазағымның мерейі.
Іркілмесін,
Бүлкілдесін
Бұлбұлдардың көмейі!
Шөбім өніп,
Төлім өріп,
Шалқып жатсын кең далам.
Былғанбаған,
Уланбаған
Әлеміңді бер маған?!
Сарқылмайтын,
Тартылмайтын
Шаттық көлі бар қайда?
Оқ алмайтын,
Тоналмайтын
Тағдыр сыйла маңдайға!
Сен – елдігім,
Кемелдігім,
Сағынысып табысқан.
Бұрынғының
Бүгінгінің
Арманымен тоғысқан!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу