Өлеңдер ✍️

Үстінде ақ қағаздың жорғалаған,
Қаламым, қуат берші сен де маған.
Ешқашан шаршамашы, өтінемін,
Төгілсем өлең болып сорғалаған.
Тайпалған жүрісіңнен сен жаңылсаң,
Болдырған шабан аттай жолда қалам.
Қолдашы қасиетті қиеңменен,
Ақының жоқ еді ғой қолдамаған.
Абай да қайғы-мұңын саған шағып,
Күні жоқ «қазағым» деп зарламаған.
Ілияс, Мағжан, Қасым, Мұқағали –
Емес пе сенің киең қонған адам.
Алмасып саусағынан замандардың,
Солардан мұра болып маған қалдың.
Төгумен жүрек сырын өз әлінше,
Жармасып, талап қып жүр саған да әркім.
Қолында ақындардың жарқылдай бер,
Қор болмай шимайына надандардың.
Келемін саған ғана сүйенумен,
Ішінде ала-құла адамдардың.