Өлеңдер ✍️

  20.05.2022
  134


Автор: Дәулеткерей Кәпұлы

Керімсал кеште

Жүр кеттік аға, атыраулаған Жайыққа,
Асау толқында жаныңа ал мені қайықта.
Атаның жолын білетін ұлдың көзісің,
Барлығын өзің байыпта.
Құрманғазының көне жұртына барайық,
Қашаған жырдың киігін ұстап алайық.
Дүбір сап өткен, Сүгір шал өткен даладан,
Жанға бір рахат табайық.
Махамбет туған Нарынның құмын кешейік,
Сары бір жұртта санамыз қалсын есейіп.
Есірден қалған ақжарма күйдің сазымен,
Сағымдай болып көшейік.
Бұйырғынды бел көрініп көзге бұйығы,
Иіріп кетсін жапан даланың құйыны.
Көз алдымыздан дөңгелеп өтсін бір мезет,
Үш қиянның ұшы қиыры.
Керімсал мекен, теңіздің бойы-кеш жарық,
Аңызақ, аптап күйдіріп бетті, төс қарып.
Майлы қиянға маядай боздап жете алсақ,
Мөңкенің ұлын еске алып.
Адай шалымның қос көкмойнағын терлетіп,
Әңгіме дүкен айтар ойыңды зерлі етіп.
Қарақиядан қасқайып шыға келсек қой,
Өзенге қарай өрлетіп.
Қыран қиялым сыпырып тастап томаға,
Еміреніп бізді қарсы алып жатса ел- ана.
Пір Бекетке кеп, сәлем де берсек сәтімен,
Оғландыға қонаға.
Жолымыз болғай, Шораға!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу