Өлеңдер ✍️

Тау – құдірет, тау – құдірет – деп сайрап,
Тауқұдірет мақамыңды төкші әйбат!
Көзайымына айналуда жанымның,
Көз алдымда көлбеп жатқан көкше аймақ!
Мына таулар, орқаш таулар, ор таулар,
Көзден кетсе өзегімнен өрт аунар.
Жанарымнан жасырмашы заңғарды,
Беу, дүние, саған да бір қолқам бар.
Ор қоянның ізі қалмай өкшеден,
Маңдайымды тауға сүйеп өскен ем.
Ермен исі исіндірер жаныңды,
Ескі қыстау, ескі қора – ескі өлең.
Төзімімнің сарқып сабыр, тағатын,
Қара түнде құралай көз жанатын.
Қарағайлы биігінде қап кеткен,
Алағайлы күндерімде бар ақым.
Табиғаты бойға құйған қуат-күш,
Ұшқан ұя, оны сүю – мұратты іс.
Тау мен дала құдіретін бір білсе,
Біледі анық бір азамат, бір-ақ құс!