Өлеңдер ✍️

  20.05.2022
  149


Автор: Дәулеткерей Кәпұлы

Күміс шақшам бар еді, жоғалтып алдым...

Күміс шақшам бар еді, жоғалтып алдым,
Рухымды ұры ажалға тонатып алдым.
Төрдегім төбе басына шығып алса да,
Төрт құбыласы түгел адамдай бола тұрармын.
Күміс ерлі арғымағым кермеден кетті,
Іздесем таба алам ба жер менен көкті?!
«Қаракөгімнің тұқымы»-дей алам ба, енді,
Көзімнің алды көлбеген көлденең көкті?!
Асанның әлгі «қайғысын» Алаш ұққан күн,
Ақ күміс сақал абыздан адасып қалдым.
Қасиет-киеге айналып кетті де қалды,
Қасірет мұңын арқалап қарашықтардың.
Адаспай асқан – арысым, алты белесті,
Жадымнан қалай шығарам жарқын елесті.
Ақ күміс жайын сөз еттім, түсін, ағайын,
Пайғамбардың да сүннеті алтын емес-ті.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу