Өлеңдер ✍️

Қабылан жүрек, қара емен – Күнтуған шал,
Ұрпағың Сартастағы жұртыңды аңсар.
Қайманаға жететін қайырымын,
Қалдырып кетсең нетті ғұрпыңнан сәл?!
Тірлігіңде көрмеген күлкің кеміп,
Ұлағатты рухыңа ұлтың жерік.
Жерге тиіп көрмеген жауырының,
Жұрағатқа жатпасын сыртын беріп.
Тұлғасына тұтасқан тау тұғыры,
Әділмін деп бола алмас әркім ұлы.
Жетім қозы дауысын естіртпеген,
Жеңгесіне жесірлік зар түгілі!
Тақырыбы өзіңсің таңғы жырдың,
Алдында адал өтіп ең, ар- құзырдың.
Жалғандағы жанарын жаутаңдатпай,
Жалғыз ағадан қалған жалғыз ұлдың!
Рухыңды ұлықтап уақыт – көктем,
Жалғандағы жүзіңді жақұтты еткен.
«Кәпке құдай, бір ұл бер» деп жылайтын,
Күнтуған шал тілегің ақық неткен!