Өлеңдер ✍️

Қырмызы күн жолынан нұр алаулап,
Таң көбесі сөгілді ырауандап.
Тобылғының басынан қотырторғай,
Құйрығымен отырды шуақ аулап.
Неше күндей шөлдетіп, сағындыртып,
Ақ жаңбырын кеше өткен Тәңір бүркіп.
Апам ұйтқан айранның беті құсап,
Қоңыр жота жонымен сағым кілкіп.
Таңғы шықпен көк майса зер түктеніп,
Бөрте жусан шуаққа елтіп, бөгіп.
Таң бозымен шалғысын шыңап алған,
Арбакеш шал барады қолтыққа еніп.
Құлдыраңдап жөнеді тау бұлағы,
Бөгетсіздей сезініп алдын әлі.
Енесінің ізімен елпең қаққан,
Құла құлын сүрлеуді шаң қылады.
Табын өре бастады кедір дөңмен,
Жайылымға жоңышқа, тобылғы өнген.
Ақберлі шың тұманын сейілтпеді,
Алатаңның көбесі сөгілгенмен.
Таңның тыңдап тұр едім тылсым әнін,
Ақтөс күшік сен неге қыңсыладың?
...Қыр басындағы апамның моласынан,
Маған қарай асырды Күн шуағын!