Өлеңдер ✍️

Аршалы беткей,
Қасыңнан сенің болмайды ән салып өтпей.
Жүргендер сенен үлгі алсын, жүрегі болса,
Туған жеріне сағыныш, аңсары жетпей!
Жусанды қырат,
Сылдырмағымен сыңғырлап үн салды бұлақ.
Сонау бір шыңға көзімді көлегейлеймін,
Сағынышыңмен жанарда тұрсаң бұлдырап!
Күреңселі бел,
Топырағынан тайсалып, түрен шегінер!
Тау өзеніне тап беріп, қойып кетердей,
Ақ балтыр қайың, ақ терек – кілең серілер!
Бұйырғынды алап,
Шеңгелге башпай тілдіріп, жиі ілдім балақ.
Сүңгіп бір кетсем борпылдақ дала шаңына,
Сүрлеуге түсіп – тіліндей сиырдың жалақ.
Жалбызды өзегім,
Жағаңды сенің жабырқап, жалғыз кеземін.
Туған жерінің келбетін жырға көшірген,
Жаутаңдап жүрген жалғанда жәудір көз едім!