Өлеңдер ✍️

Сырғалы жеңгей Сырғалы көлге сұқтанып,
Шайы орамалын шайып алуға шықты алып.
...«Әттең-ай, жалған, әдемі едің ғой, әуелде»-,
Әкетті жеңгем, айдыннан көзін құтқарып.
...Қобданың суы қобылап сайға сұғынып,
Сұғынған сайын арнаны үңгіп, құнығып.
Дайынның жатты жағасы жазда қуарып,
Қайыңның қалды аппақ балтыры түріліп.
Бес Тәңір шыңы безеріп қалды тіл қатпай,
Бетегелі бел көнін қатырып тулақтай.
Бес күндігіңе бұлдадың ба екен, бірдеме,
Бес тиынға да тұрмайтын дүние қымбаттай?!
Самырсындарға сазын қалдырды сарсаң мұң,
Балқарағайдың балалығына тамсандың.
Жердегілерге көрсеткің әсте келмеді,
Арсыз ажалды аспандап барып қарсы алдың!
Алқасын Алтай тағып үлгермей жатқанда,
Арланымды Алла, түсірдің неге қақпанға?
Бұла ғұмырда бұлаңдатып қойсаң нең кетер,
Бұлбұлдай үнмен Бұлғыны сылдыр қаққанда!
Серілігіме баян таптырмай сетер күн,
Жалымды неге жыға бересің жекен мұң.
Ерте күніме, ерке күніме не айта алам,
Көктемі бәлкім, кешігіп қалды, көкемнің?