Өлеңдер ✍️

Қатты ұйықтауға қорқамын, ал, неліктен,
Сөніп қалатұғындай сәуле біткен.
Мен көз ілсем, жұлдыз да, Ай да сөніп,
Айырылардай қара түн бар көріктен.
Жапқым келмей қақпасын қара түннің,
Кей түндерде көз ілмей таң атырдым.
Жарығыңа ғашықпын, тәубе, Тәңір,
Тамшы сүттей сәулеңнен жаратылдым.
Ғұмырыма сәулесін шашып өлең,
Түніменен шабыттың шашын өрем.
Арманымның ақ жолын бағдарлаймын,
Ай – арудың керілген қасыменен.
Меңіреулі кейіпте түн баласы,
Менің тыныш ұйқымды ұрламашы.
Ұйқымды алсаң, өтерсің айыбыңды,
Марғау түнде жазылса – жыр жаңасы.
Арманым мен қиялым қатар ұшып,
Жырақтағы жұлдыздан хат алысып.
Ұйқы-жаудың ұрымтал сәтін ойлап,
Қара түнде отырам қасарысып.
Айдың жымиысынан алтын ұшып,
Сәулелі ойға сезімім шарпылысып.
Қара өлеңнің қайнарын тапсам деймін,
Қара түннің қаймағын қалқып ішіп.
Бозторғайлар өлең ғып өз шырылын,
Таңғы самал тербеді боз шыбығын.
Қатты ұйықтауға қорқамын, бәрібір де,
Алайыншы сәл ғана көз шырымын.