Өлеңдер ✍️

Сол кеште тарқатылып бір ән бұрым,
Басынан құлады Ақан Жыландының.
Батқан күнге бата оқып, жүрек қалды,
Жайнамаздай жайып сап құмарлығын.
Қыз кетті, қызырлы ән жұртта қалды,
Ал, Ақан өкініш у ұрттап алды.
Жүз арман жанын жалын өрттей жалмап,
Қызарған Күн кірпігін бұлтқа малды.
Ауылдан қыз кеткесін қызық кетті,
Сезімнің қыл пернесін үзіп кетті.
Ақанның қайғысына айдыны ортақ,
Зеренді зер таналы жүзік текті.
Есілді өрлей біткен ерке мүсін,
Кім тыңдайды енді өмірдің ертегісін?
Бұлаңдап асау тайдай өсті ме екен?
Жүрегін жүз қайтара өртеу үшін.
Кекілі сыланбады кербестінің,
Арманның аяламас енді ешбірін.
Ақаннан да адыра қалған дәурен,
Бақыттың тапқан кім бар өлмес құнын?
…«Қызы едің Балқадиша Ыбырайдың»,
Неліктен шытынадың шыны қайғым?
Сол кеште дәл төбемнен жұлдыз туып,
Ақанның арманы-ау, деп сығырайдым.