Өлеңдер ✍️

  19.05.2022
  122


Автор: Серік Әбіл

ТҮЛКІ ТІРЛІК

Арамзалар түбінде бір болады екен шын мазақ,
Түсіну де қиын тіпті тірлік деген сын ғажап.
Қара таудың баурайында тұратын қос кəрия,
Ұл мен келін дүние сап тартты өмірден тым азап.
Сойыл шіркін сорлыларға бұрын тиед емес пе,
Шал мен кемпір немересін айналдырып кеңеске.
Бес тауықтың жұмыртқасын тірлігіне талшық қып,
Жатты сол бір жапандағы жан баспайтын белесте.
Жығылғанға жұдырығын аямады тағдыр да,
Қарашада қызыл түлкі қар аралас жаңбырда.
Түн жамылып келді-дағы қырып біткен тауықты,
Бұлаң қағып кете берді бөленгенде таң нұрға.
Көңіл тасып бара жатты атқандай- ақ бақ таңы,
Залал салу қашандағы залымдардың мақтаны.
Бірақ-тағы, əзəзілдің белден аса бергенде,
Оны қарттың қағып түсті кеше құрған қақпаны.
Сыр сыйлайды сезінгенге дəуіріңнің дастаны,
Қоғам деген қайнап тұрған қара бастың қасқаны.
Қыран жоқта түлкілердің ашық деуші ем аспаны,
Міне, өмір өрнектері түсіндірді басқаны.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу