Өлеңдер ✍️

  17.05.2022
  94


Автор: Дәуітәлі Стамбекұлы

Менің анатомиям

Туысып ақпан қыспенен
Боранды күні бір бүлік,
Табиғат берген күшпенен
Өмірге келдім шыңғырып.
Кірпігі күннің тесіле,
Сәулесін шашты шығыс жақ.
Жармастым ана төсіне,
Ауамен,
Нұрмен тыныстап.
Жаралып сүйек, ет пенен,
Денемді тамыр құрады.
Белоктан қаным,
Көптеген
Металдардан тұрады.
Табиғат пенен ғаламды
Миыммен ұғып, білемін.
Жақсылық пенен жаманды
Сезеді жұмыр жүрегім.
Басынтпау үшін қасымды,
Қирату үшін торларын,
Құшақтау үшін досымды
Бар менің құрыш қолдарым.
Көтеріп бас пен денемді,
Беретін жанға жәрдемін,
Асатын қилы белеңді
Аяқтарым да бар менің.
Жақсыға сыйлап бар отын,
Жаманды өтер осқылап,
Бар менде маздап жанатын
Маңдайға біткен қос шырақ.
Ақылды,
Әсем,
Саналы –
Адамның асыл әндерін,
Шырқата алар жоғары,
Даусым да биік бар менің.
Айналар ойым ісімде
Ойлыға мені қосыңдар.
Жер қамын ойлау үшін де
Жер шарына ұқсас басым бар.
Қақтығыстарда,
Лайсаңда,
Ала алмақ емес мені ешкім.
Ақылды дұшпан болсам да,
Ақымақ жолдас емеспін.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу