Өлеңдер ✍️

Жыр боп ұшып мен жүрем тебіреніп,
Сен жүресің еркелеп, еміреніп.
Өзің жоқта қалсам да мұңлы болып,
Тым бақытты сезінем сені көріп.
Сен де маған асығып кезігесің,
Мені өзіңе жақын жан сезінесің.
Отырасың жанымда, оңашада
Иығыма сүйеніп көз ілесің.
Ауық-ауық жылы дем аласың ғой,
Бозторғайын тыңдайды дала тынбай.
Періште жан, сен менен айырылмайсың,
Кейін мәңгі көз жазып қалатындай.
Жаз өтерін,
Білемін күз өтерін,
Уақыттың да желдей- ақ тез өтерін.
Кірпігіңнен мөлдір шық тамбасын деп,
Қабағыңды мен сенің күзетемін.
Жұмбақ ойым бар менің,
Жасырамын,
Жайлап алса жанымды жасыл ағын,
Жасырасың сен кейбір сырларыңды,
Ал мен соны ашуға асығамын.
Маған сенің қадірлі осы басың,
Секемшілсің,
Кейде сен шошынасың.
Кейде өзіңді-өзің бір ғайып қылып,
Еркелеп кеп тіземе отырасың.
Ғашық аты кеткен ғой болып аңыз,
Түстік және солардың жолына біз.
Бұлдыраймыз сағым боп күндіз біздер,
Қою түнде самал боп жолығамыз.
Жеткізбейді,
Алдайды, сағым маған,
Ағын болам, шарпимын,
Жалын болам.
Біз екеуміз әлі үнсіз аңдысамыз,
Асу бардай тағы бір алынбаған...