Өлеңдер ✍️

  17.05.2022
  98


Автор: Дәуітәлі Стамбекұлы

Өмір еді...

Өмір еді,
Шынында өмір десең,
Тола шәрбат болатын менің кесем.
Мен бір қызға байландым,
Дегенменен,
Аяулы жан,
Жүресің көңілде сен.
Қызық десең шынында қызық еді,
Сарыала ғой алтындай күз үнемі.
Алқызыл боп алма-қыз піскен кезде
Бұтағынан өзі-ақ үзіледі.
Арнап едім сол шақта несіне жыр,
Сала берді өзгеріп тосын өмір.
Білгендігің бола ма кешірмесең,
Бүгін мені қалайда кешіре біл.
Жігіт еркін болмаса жігіт пе екен,
Күдігім де сондағы үмітке тең.
Салқын жанмын,
Әйткенде сен дегенде
Күннің көзі түскендей жібіп кетем.
Маған кейде өмірің өш болатын,
Шыным осы,
Шындықты кеш, қанатым,
Сағынғанда өзіңді еске алмасам,
Ештеңем жоқ басқадай еске алатын.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу