Өлеңдер ✍️

Бір ұяда жетеуміз өсіп едік,
Бұйырғанды ырзық қып,
Несібе қып.
Барлық пенен тарлықты бірге көріп,
Бір тағдырды жетеуміз кешіп едік.
Жанымыздың жас кезде жарасы да
Бірдей еді,
Тағдырдың шарасы ма:
Бірте-бірте алыстап барамыз біз,
Бір әкенің ұқсамай баласына.
Өздеріңнен өзімше дараланып,
Сендер қалып,
Соңымда дала қалып,
Кеттім қуып өртенген өлең-жырды,
Ең бір ауыр соқпақты қалап алып.
Көктем туып,
Далаға нұр сіңгенде,
Немесе күз күні кеп күрсінгенде.
Газеттерден жырымды іздестіріп,
Ауық-ауық еске алып жүрсіңдер ме?
Масаттанбай,
Мастанбай барымызға,
Бар болса егер бірдеңе қанымызда,
Өмір бойы қарыздар сезінерміз
«Бір ыдыстан су ішкен» шағымызға.
Жанымыздың жас кезде жарасы да
Бірдей еді,
Тағдырдың шарасы ма:
Бірте-бірте алыстап барамыз біз,
Бір әкенің ұқсамай баласына.