Өлеңдер ✍️
  17.05.2022
  62

Автор: Дәуітәлі Стамбекұлы

Жыладым мен жерді сонша текпілеп...

Жыладым мен жерді сонша текпілеп,
Құлағандай тұрған діңгек көк тіреп.
Жұрт жұбатты сонда мені нағашың,
Күріш алып келу үшін кетті деп.
Күріш те жоқ. Қинағаны сол мені,
Нағашымның өзі де енді келмеді.
Содан кейін менің сәби жүрегім,
Шындығыңның өзіне де сенбеді...


  жылау жер тебу Дәуітәлі Стамбекұлы өлеңдері Дәуітәлі Стамбекұлы

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Қарап көріңіз 👇

  Ұлы дала, өзің жайлы сөз бөлек... ᐈ
  Атқа қонсам қолыма өрім қамшы алып... ᐈ
  Түсініңдер ақындардың көңілін ᐈ
  Көгілдір жиек ᐈ
  Аңсау ᐈ

Пікір жазу