Өлеңдер ✍️

Ашыламын алдыңда, — тірі адаммын,
өмірің мен өлімің сынаған мың.
Махаббаттан,
азаптан,
қуаныштан —
алынбаған азын біл, сыбағамның,
мұң мұнартып басынан мұнарамның,
шыбық емес қолыма
шырақ алдым.
Аз кезбедім әлемді...
сынақ алдың,
тіршіліктің тілін де сұрап алдым.
Дүниені кезіппін,
қаңғырыппын,
Майданында майыспай мәңгіліктің.
Жаудың бұздым сарбаз боп тас қамалын,
Жат қолына досымды тастамадым.
Әнді күттім,
арайлы таңды күттім,
артын күттім армандай жарлы үміттің.
Тағдыр жазбай талайға жібек күнін,
Мұң шаққанмен алдыңда жүдеп бүгін.
Түргенімді түсініп түнекті мың,
арасынан іздерсің жүректінің —
Құлып бола алмадым құтырғанға,
Біздің ғұмыр толып тұр шытырманға.
Дос емеспіз сізге енді
дұшпан да емес,
қасыңдамыз жаныңды құшқанда елес.
Тылсымдардың тылсымын зерделеген,
алға асыққан уақытты кері қарай
қайтара алар құдірет — мендегі өлең!
Татитұғын тағдыры ардақтарға,
Шапағат бер, саптағы солдаттарға!
Кезіміз жоқ ұрлаған несібеңді,
Күнәміз бен кінәні кешір, енді...
Көктем кетті жастықпен
қайран көктем,
қайран көктем қайтейін,
сайранда өткен,
жақсылығын жаз мынау,
тел емізген,
алаулайды күн-сұлу төбемізден.
Табылсаң да сен енді қасымыздан,
Арай саулап тұрса да шашыңыздан,
Маған деген жүрегің
Мұз құрсанып,
Қалсын мейлі
Оянбас біздің шабыт,
Роза гүл боп тербей бер, құт-ұямды,
Сен бәрібір таппайсың құпиямды.
Сен күл, енді...
Жарасар мазақтасаң,
Мазақтасаң жанымды
азаптасаң.
Кетем, айнам, алдыңда ашыла алмай,
ашыла алмай,
барымды жасыра алмай...
аяңдар, мені!