Өлеңдер ✍️

  17.05.2022
  130


Автор: Ғалым Жайлыбай

Тағдырымның шешілмей жұмбақтары...

Тағдырымның шешілмей жұмбақтары,
Жанарыма жаным-ай, мұң қаптады.
Сәкен туған өлкеден келіп едім
Ақбоз аттың дүбірін тыңдатқалы.
Жырдың елі аманда,
Күйдің елі,
Құлын-өлең енесін идіреді.
Өткелдерім өртеніп жатқан кезде
Көктемдерім бетімнен сүйді мені.
Заманға өкпе артпадым
дәуірге мін,
Сырқатымның таппады бауыр да емін.
Күнес күліп жанымда
нұр естіріп
Ілестіріп әкеткен сәуірлерім.
— Ақын, — деген сосын ел ортаға алып,
Сол мақтаудан әйтеуір,
Қорқам анық.
Орда бұза алдым ба,
алмадым ба
Отызым да барады орталанып.
Мұң сыйласа тағдырым
мұңданайын,
Жаттанды жол болмайды жырда дайын.
...Сәкен туған ауылдың баласы едім
Ақбоз аттың дүбірін тыңда, ағайын!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу