Өлеңдер ✍️

  16.05.2022
  80


Автор: Ғалым Жайлыбай

Елегізу. Дағдарыс жыры

Құмшекердей еріген таңдайдағы,
Аштықтағы құйқаның –
балдай дәмі.
Таңғы нұрдың сәулесі шайқалғаны –
тағдырымның жазуы маңдайдағы.
Ұлтым емес
тұр бүгін құлқын бай боп,
Құлқын бай боп
содан соң ұртың май боп.
Елегізіп елсізде елеңдедім –
Көшкен елдің көнерген жұртындай боп.
Емендердей еңселі ел тұрғанда,
Жібек шашақ тағар ем
ер-тұрманға.
Бағдары жоқ керуен батпақ кешер
Қаңғып ұшқан қаңбақтай жел тұрғанда.
Жүрек,
жүйке жалықты жан бағыстан,
Жетек сынып асуда
арбам ұшқан.
... Көкке қарап қол жайып күбірледім:
– Көке, қашан,
шығамыз дағдарыстан?
Жауап іздеп сұраққа ойландым-ай,
Қарға, құзғын маңайым...
тойған құмай.
Аламанда арындар шақ туғанда
Дағдарысты уәйім ғып қойған құдай.
Тереңіне тартатын иірімдей,
Бетпақ жонның жалт еткен киігіндей.
Күндер қашып барады
Күндер қашып –
Қысырақтың күздегі үйіріндей.
Көрпе төсеп көнелеу алашаға,
Өлеңімді тыңдайды бала-шаға.
Күресінде күлге аунап жатыр, әне –
Қараша үйге құт болған қара саба...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу