Өлеңдер ✍️

Көңілдің нұры көктемгі
күзге сіңгелі,
Салбурын туа салт атпен із кесілмеді.
Самалын жұтып қайтам ба
Сағымын қуып –
Жанарым Жаңаарқадан іздесін нені...
– Қайным-ау – десе қайқаң төс кәрі жеңешем,
Құйқылжып салған құстардың әніне ілесем.
Махаббат дейтін маусымды кешкенмін мұнда
Кешіп келемін,
Бұйырса әлі де кешем...
Мәңгілік атты мәні ұлы тұраққа сіңіп,
Қарттар кеткелі...
Көңілім жылап, басылып...
Мұң кешіп жатыр ертеңге елеңдеп жұртым
Құм көшіп жатыр желкемде қыратқа асылып.
Аспан мен жері астасса
Тұтасып арбай,
Бұлттары қандай бұ жақтың
Бұтасы қандай.
Құлдыраң қақса құлыны құлан иекте –
Құба жондармен жосылып құт асығардай.
Күзде оралыппын мен саған
көктемде кеткем,
Көсегімізді көгертіп көк белде көктем.
Сіздің де бастан қайран жұрт,
сан тарих көшті
Біздің де бастан бір дәурен өткен де кеткен...
Жалғасып жатса не шара,
Ота далама,
Орыстың зымыранынан опа бола ма?
– Өзіме де обал жоқ – деймін
айырбас еткен
Сапырулы сары қымызы «Кока – Колаға».
Жаным-ай,
әзір жаным да жайланды дейін.
– Бастайтын – дейтін батырдай майданды кейін.
– Алматы жақта не іздеп жүрсің?–дейді ағам
Не іздеп жүрмін шынында?...
қайдан білейін...