Өлеңдер ✍️

Ботадай дәурен...
Базарлым,
Бозбеткейлерден сөз алдың.
Бозаңнан ұшқан бозторғай
Бозала таңда бозардың.
Боқыраудың күні жеткенде,
Бастан бір дәурен өткенде,
Бозарып тұрып көз алдым
Дүниә, сенен озармын.
Арман да,
Арман,
Арманда,
Армандай күндер алдар ма?
Қызарып атқан күндерге
Ағарып атқан таңдарға
Ақсарбас айтпас жан бар ма?
Жалғанның жалғандығы да
Жалғанбай кетсек жалғанға.
Көкейде көктем гүлдер ме,
Ақ самал сүйіп даланы.
Тірліктей таңғы бақтағы.
Ағыны қатты күндерде
Жұлдыз боп ағып барады
Алаштың арғымақтары.
Бошалап кеткен бозінген,
Ботасын ертіп Бозкөлден
Боздамай қайтып барады.
Борша да борша сезіммен
Боздақ күндерді көз көрген,
Қозғамай қайтіп барады?..
Шерменде болған шер едің,
Тірліктің тірі дерегін
Озған күн айтып барады,
Тозған Ай айтып барады...
Фәни мен бақи арасы
Көгерген көк пе,
Көңіл ме?
Ошақтың отын жағайын,
Көзімнің ақ пен қарасы,
Толғауы тоқсан өмірге —
Бір толғау қостым, ағайын!