Өлеңдер ✍️

  15.05.2022
  136


Автор: Нүсіпбай Әбдірахым

Неге мен мұңаямын, түсінбеймін...

Неге мен мұңаямын, түсінбеймін,
Аунап жатыр арқырап іішінде мұң.
Алабұртқан сезіммен арпалысып
Біткендей алақұйын күшім менің.
Күзгі аспандай неліктен қуарамын,
Қуантпайды көңілді бұлақ әні
Қай биікке шыға аламй армандымын,
Қай биіктен қапыда құлағамын?
Неліктен өз-өзімнен жасып болдым,
Келеді ме арнамнан асып-толғым.
Бір адамдай жастықты базарладым,
Бір адамдай өртеніп ғашық болдым.
Бір адамдай бар шығар бақ-талайым,
Қайта туар бүгінгі батқан айым.
Серпілейін мен де енді, қар астынан
Қылтиған бәйшешекті таптамайын.
Дүние көк шалғындай жайқалып тұр,
Тек қана бір бәйтерек қартайыпты.
Құйшы, досым, толтырып шарабыңнан
Көңіл деген құрғырың ортайып тұр.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу