Өлеңдер ✍️

  15.05.2022
  106


Автор: Нүсіпбай Әбдірахым

Алатаумен жүздесу

Аманбысың, Алатауым – асқарым,
Армысыңдар өр шыңдарым қырау шалған бастарын.
Көп уақыт болған жоқпын баурайыңда,
Ол, әрине, сендер үшін қас-қағым.
Сылқ-сылқ күлкі, сылқым назға бөлеп ғашық тастарын
Сыңғыр қағып жатыр ма әлі баурайында бастауың?
Кеш, ұлыңды, жүрегімді жерге төсеп бұлағыңнан жұтқам жоқ,
Жатпадым мен өлең-төсек шалғыныңды жастанып.
Бірге кешкен қазағымның қасіретін, қайғысын
Армысың, ей, асқар тауым, бармысың!
Жатырсың ба күзетіп кең даламды
Дегендей-ақ ұлым бір сәт қалғысын.
Адасқан арманшыл бір балаң едім,
Қайта таптым, қайтадан саяңа ендім.
Қадірлі ата, саған бір үлкен сәлем
Абайымның ауылынан ала келдім.
Түгім жоқ бітірдім деп алданарлық,
Ерлігім жоқ істеген таңқаларлық.
Жүрмін мен саған деген сағынышпен
Үзілген арманымды жалғап алып.
Өмірдің көрдім мен де қияларын,
Тайып кеттім,
Бірақ та құламадым.
Күйбең ойдан кей-кейде жасып кетсем
Тәкаппар шыңдарыңнан ұяламын.
Өзің едің өсірген мені баулып,
Дала болса жүрегім,
Қаным - таулық.
Әкемдейсің кейде сен өзіңе ұқсас,
Анамдайсың басына тартқан жаулық.
Алатауым – атасы боз даламның,
Алдыңа кеп бас иген бозбалаңмын.
Сені қиып кете алмай қайта келдім,
Өзегіме тепсең де өз балаңмын.
Мол болмасын, мейілі, бақ-талайым,
Арсыз емен алтынға сатқан арын.
Алатау, ұлыңа ақ батаңды бер,
Алыстарға тағы да аттанамын.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу