Өлеңдер ✍️

  15.05.2022
  83


Автор: Нүсіпбай Әбдірахым

Балалық

Ойнаған жағасында құрақпенен
Түсімде былдырлаған бұлақ көрем.
Маржан су жалт-жұлт етіп көз арбайды
Кеткендей қосылып күн-шуақпенен.
Маржан су тастан тасқа секіреді,
Қанбайды сырлы сазға көкірегім.
Алаңсыз ойын қуған сол бір сәттер
Түсім болып шыққанда өкінемін.
Ұмытам бір-ақ сәтте жыладым ба,
Тұрамын, қайта күлем құладым ба?
Қалтқысыз бала көңіл – бұлақ әні
Әлі де сыңғырлайды құлағымда.
Қолымнан доп пен асық түсірмеген
Көп көрем балалықты түсімде мен.
Шіркін-ай, бал күндердің қадірін мен
Кезінде қалай жете түсінбегем?!
Асықтым тек ертерек есеюге,
Көз салмай қалып жатқан кешегіге.
Осылай басқа өтіпті қанша күнім,
Білмеймін, мұнымды өмір кешеді ме?
Аңсатса алыс қалған балалық шақ,
Кетеді көңіл шіркін далаға ұқсап.
Шаңдатып жүргендеймін сол далада
Тұлпардың орнына ұзын таяқ ұстап.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу