Өлеңдер ✍️

Жабырқадым.
Жаным күйді.
Жалықтым.
Күйін кештім қайраңдағы балықтың.
Ішудің де еш қызығы қалмады,
Ешбір сәні қалмады ойын-сауықтың.
Тым күрделі бір жұмбақты шештім де,
Сылқ түстім
Ішім күйді бос күнге.
Қасиеттің түк құны жоқ екен ғой,
Қажетім де жоқ екен ғой ешкімге.
Сыры көшкен сандығындай көненің
Кімге қажет мұңға толы өлеңім?
Көңілдегі күмәні көп сұрақтың
Көбісіне жауап таппай келемін.
Күйкі тірлік түсірді де қақпанға,
Дәрмен қалмай қалды қанат қаққанға.
Жерде тұрып селт етеді жүрегім
Аспан төсін тіліп жұлдыз аққанда.
Сол жақта еді менің дағы мекенім,
Қайран күндер, қайтсем ұшып жетемін?
Тіршілікке қарыз едім өлшеусіз,

Парызымды қалай ғана өтедім?
Үлесімді қоссам деуші ем ғаламға,
Бір керемет сенім бар ед санамда.
Туған елге тұлпарлықты танытпай
Түйтеңдеген тұғыр болып қалам ба?
Шала болдым
Жалын едім,
Өрт едім.
Жап-жарық боп көрінетін ертеңім.
Уақыт, сені қалай ойсыз өткіздім,
Арман, сені қалай ессіз өртедім?
Жабырқадым.
Жаным күйді.
Жалықтым.
Дәл түбіне түскендеймін тамұқтың.
Бауырларым Әбубәкір, Рәтбек,
Шақсам ба екен өздеріңе барып мұң?..