Өлеңдер ✍️

  15.05.2022
  82


Автор: Нүсіпбай Әбдірахым

Неге жаздым сол өлеңді, сырымды айттым не үшін...

Неге жаздым сол өлеңді, сырымды айттым не үшін,
Іздедім бе, жаным сүйген сол адамнан келісім?
Неге оны толқытып ап кете бердім қайрылмай,
Ашып беріп таусылмайтын ащы мұңның есігін.
Неге көңіл мұңданады, күн де нұрын төкпейді,
Неге бәрі бар болса да бір нәрсесі жетпейді?
Бір ойдан соң бір ой мені тыншытпайды мазалап,
Неге күндер бір қалыпты созылады өтпейді?
Күндіз-түні мазалайды жанымды жеп сол өлең,
Баттым ойдың теңізіне лақтырғандай кемеден.
Сағынышпен хаттарымды күтіп сол жан жүр ме екен
Көз ала алмай көк жүзінен шексіз-шетсіз көлбеген?
Дарқан өмір бірде төксе шаттығымды, күлкімді,
Енді бірде көре алмайды бақытымды бір күнгі.
Бақыт жайлы ойлап кетсем сол бір жанның бейнесі
Бұлдыр сағым арасынан мөлдірейді біртүрлі...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу