Өлеңдер ✍️

  15.05.2022
  82


Автор: Нүсіпбай Әбдірахым

Жарқылдан жүрсем

Қара аспан сынды шатырлап тұрсам
Өрлігім сенен бастау алғаны.
Мұңға бір табан жақындап тұрсам
Тыныш күнімді тастай алғаным.
Жарқылдап жүрсем жаныңның ыстық
Жалыны мені шарпығаны да.
Бақыттың балдай шарабын іштім
Күлмеші шексіз шалқығаныма.
Күлімдеп мәңгі тұрмайды күн де,
Мұңайып қалсам таң қалма оған да.
Сан түрлі ойлар қинайды бірде,
Қайтер едім мен сен болмағанда.
Шалқып та жүрем, мұңайып қалам,
Сен болсаң бәрін жеңетіндеймін.
Бейнеңді тылсым сыр айықпаған
Ұйықтап жатып та көретіндеймін.
Оңаша қалып ойға берілсем
Аяулы бейнең мұнартып тұрады.
Сен жайлы сырлы жолдар өрілсе
Жүрегім тәтті жыр айтып тұрады.
Естілмей кетсе хабарым көптен
Бар есін сенде қалдырды деп біл.
Құдайшыл жандай жанарын көкке
Тәубе етіп күнде талдырды деп біл.
Тым-тымық кеште жұлқыр сезімді
Байқап бір қалсаң қырлардан сағым.
Ол, жаным, саған ынтық көңілдің
Жете алмай қатты қиналған шағы.
Жеткізіп саған айта да алмаспын
Іңкәр жүректің талпыныстарын.
Мен бүгін, жаным, қайтадан аштым
Бүкіләлемдік тартылыс заңын.
Ғаламат бұл заң есімді алды,
Мұндай-ау деп еш ойлаған емен.
Түсіндім неге өзіңді жалғыз
Күнім-ау, шексіз айнала бергем.
Айнала бергем, айнала берем,
Білемін мәңгі талмайтынымды.
Куәсі саған арнаған өлең –
Біл ұмыта алмайтынымды!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу