Өлеңдер ✍️

  15.05.2022
  74


Автор: Нүсіпбай Әбдірахым

Қар жауып тұр

Қар жауып тұр. Қанымда қайнап аптап,
Тайғанақтап келемін.
Айнала аппақ.
Әппақ мамық алдымды кес-кестейді
Аңсап күткен анамдай қалбалақтап.
Масайраған баладай алып-ұшып,
Сабылысып ұшады, сабылысып.
Сыйғыза алмай келемін құшағыма
Жұлдыз – қыздың жапырақ сағынышын.
Қонып жатыр шашыма, иығыма,
Көрінбейді ұшы да, қиыры да.
Күміс көйлек киінген кербез дүние
Келіншектей күліп тұр миығынан.
Алатау да маңқиып сүйініп тұр,
Құйылып тұр аппақ нұр, құйылып тұр.
Ақ ұлпаны қондырған ағаштардың
Бұтақтары сәл ғана иіліп тұр.
Алыса алмай бойдағы аптаппенен
Кер дөненін көңілдің баптап келем.
Құдіретті табиғат, кешір мені,
Мамығыңды аяқпен таптап келем.
Толтырып ап қойныма мамығыңды,
Басайыншы бір сәтке жалынымды.
Шаң-тозаңнан арылған өзіңе ұқсап
Мен де күтіп жүр ем бір арылуды.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу