Өлеңдер ✍️

Қыс та өтті қысып тастаған,
Қыздырды шуақ қанымды.
Ақ торғындайын ақ самал
Аймалап жатыр жанымды.
Көктем де жетті көк белге,
Қауызын тағы ашты гүл.
Серт бергендейін өтпеуге
Жайнаңдап тұрған жас ғұмыр.
Жайнаған жасыл қыратты
Түсіме дала кіріп жүр.
Сол жақта жүрген сияқты
Жазылмай қалған тұнық жыр.
Сырымды дала төсіне
Өзім-ақ барып айтсам ба?
Шықпайтын ылғи есімнен
Ауылға барып қайтсам ба?
Сағынышымды шайқаған,
Көп күндер өтті арада.
Қырмызы гүлдер қайтадан
Толған да шығар далаға.
Жастықтың әнін жалындап
Шерткен де болар жігіттер.
Табысып жандар сағынған,
Жалғанды мүмкін үміттер...
Шаттықтан шашу шаштырып
Қуанып кімдер күлді екен?
Жаутаңкөз сол бір жас сұлу
Жабырқап әлі жүр ме екен?
Айта алмай кеткен арманын
Аңсаудан шаршап күні-түн,
Мейірі мұңға айналып
Үзген де болар үмітін.
Көңілінің ыстық өртімен
Талайдың жанын ойрандап.
Қайран ғып күндей көркімен
Күлген де шығар жайраңдап.
Өткенді еске ап күрсінбе,
Күл, құрбым, мынау көктеммен.
Сен ылғи күліп жүрсін деп
Бір кезде жылап кеткем мен...