Өлеңдер ✍️

- Өкініштен кей-кейде өртенсе де өзегім,
Тәуба деймін, туымды асқақтатты өз елім.
Өйткені мен өмірді өз жүрегім ғана емес,
Қабылиса, Балпықтың жүрегімен сеземін.
Айтпасаң да болады ешнәрсенің дерегін,
Өйткені мен өмірді алты көзбен көремін.
Мен ағасы болғанда, Балпық тонның жағасы,
Қабылиса тынысым болып келген өренім.
Аға сыйлау тектілік, көргенділік ол дағы,
Мен бастадым - Бапекең, Қабылиса қолдады.
Бірігіп жол таппасақ қайда бастар, кім білсін,
Ұрпағымды заманның қиыр-шиыр жолдары?..
Қабылиса қолдады, Балпық бәрін болжады,
Сөйтіп талай сапардан қайтып жүрдік олжалы.
Ырылдаспай, тістеспей ынтымақпен іс қылсаң
Ырыс пенен береке құс екен ғой қолдағы.
Жалғыз өзім түгендеп үлгерем бе жоқ, барын,
Ел дегенде екі іні ақылына тоқтадым.
Жаманаттан түңілдім, азаматқа сүйіндім,
Өте шығар жалғанның жақсылығын жоқтадым.
Ғұмыр кештім біршама, бастан дәурен ұшырдым,
Асқақтадым, орыны келген жерде кішірдім.
Ынтымақ пен бірлігі бекем елге жау жоғын,
Берекелі қауымға дау жоқтығын түсіндім.
Бұл мәселе тарихта таразыға түсті көп,
Сұрамаңдар сондықтан бірліктен не күшті деп.
Қиын-қыстау заманда бәрін көрді алты көз,
Жақсы менен жаманның бәрін сезді үш жүрек.