Өлеңдер ✍️

Көк нөсер үшінші күн тиылмастан,
Жатырмыз кезді өткізіп қиын бастан.
Шелектей түбі тесік күйді кешкен,
Қалаға жауын болып құйылды аспан.
Күз деген киіп алған кимешегін,
Имей-ақ қойсын басын имесе күн.
Жалғанда жары Құдай жалғыз-жарым,
Жетімдей көзін сатқан күй кешемін.
Не қылсын кей кездері күлкің кемін,
Үзердей созылмалы бір күн демін, –
Жүректей дір-дір еткен жапырақпен,
Ойнайды мысық-тышқан, шіркін, желің.
Қозыдай қыста туған кебе күнде,
Көмусіз келмейтұгын өлетінге, –
Мен ғана емес бүкіл Қазақстан,
Тынымсыз тұрмыз шулы жел өтінде.
Ал, айтшы бар алатын нең байыптай,
Қойды ғой кедейліктен ел де айықпай, –
Аумалы-төкпелі кез лықсып келген,
Төңкеріп тастамаса жел қайықтай.