Өлеңдер ✍️

  14.05.2022
  110


Автор: Ахмет Өмірзақов

Жүрегімді ұсынып ем, Ұқпадың...

Жүрегімді ұсынып ем,
Ұқпадың.
Тілегімді түсініп ең,
Ұқпадың.
Жаным жылап налынып ем,
Ұқпадың,
Арым шыдап... жалынып ем,
Ұқпадың...
Батыр едім – сезіп тұрдың,
Сүймедің,
Ақын едім – төзіп тұрдың,
Сүймедің.
Жан сырыма күйіп тұрдың –
Сүймедің,
Əн-жырыма иіп тұрдың –
Сүймедің...
Əнің сенің алдамшы ма?
Білмедім.
Сəнің сенің жалғаншы ма?
Білмедім.
Қаның тасқан залалдан ба?
Білмедім.
Жаның тастан жаралған ба?
Білмедім.
Адал жүрек,
Рухы өр,
Кең мінез,
Ақын саған бола қоймас енді кез.
Кеуде-тауды жарып шыққан жанартау –
Мынау, қалқам, саған айтар соңғы сөз:
Өзің ең ғой құдіреті киемнің,
Енді сен боп көкірегімде күйер мұң.
Кездесе алсақ таңдамақшар таңында,
Маңдайыңнан жалғыз рет сүйермін!..




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу