Өлеңдер ✍️

Балаңды ұрып жылатпа енді, қарағым,
Қалып қойған түрі ғой бұл жазаның.
Жегісі кеп тұр ғой базар тамағын,
Бала қайдан білсін парқын бағаның.
Бағы жанып тұр ғой бүгін базардың,
Бағын оның бастан тартып алар кім.
Сүт пісіріп, қаймақ-қаспақ жемеген,
Білмес бала қасиетін қазанның.
Дəндеп алған əбден қара базарға,
Кейбір үйде жоқ қой қара қазан да.
Таусылса егер ішетіні, жейтіні,
Базар жаққа жүгіреді азанда.
Отау тігіп үйлі болған адамның,
Мұра тұтқан атаменен, анаңның.
Ырыс құттың ыдысы ғой ежелден,
Болғаны жөн бір үйде бір қазанның.
Басыңа үй бауырыңа қазан ас,
Осы тағылым неге бүгін жарамас.
«Қара қазан сар баланың тілеуі»,
Қонақ келсе «қонағасын» қазанға ас.
Бізге жеткен баба салты ғасырдан,
Айырылып қалмайық бұл асылдан.
Он жылқының етін асқан «тайқазан»,
Қазағымның даңқын əлемге асырған.