Өлеңдер ✍️

  13.05.2022
  127


Автор: Сайламқан Мұстақиұлы

Қызырбек Орал

Кетсең-дағы қапыда арамыздан,
Өшкен жоқсың еш уақыт санамыздан.
Рухыңмен сырласып оңашада,
Арманыңа үн қосып саламыз əн.
Жете алмадың аңсаған арманыңа,
Тез іліктің тағдырдың қармағына,
Жете алмадың көрінген тауға да анау,
Ішіңде кетті шайналып бармағың да.
Отызында орылған қайран өмір,
Жыр шырағын өшірді қайран көңіл.
Кең кеудесін ақынның оқ тескенде,
Қасірет шекті қан жұтып қаралы өңір.
Ақиығы Алтайдың, тас түлегі,
Еркіндікті аңсаған жас жүрегі.
Үш боздақты қыршынынан қиса-дағы,
Селт етпейді заманның тас жүрегі.
Заман азса алдымен арлы өледі,
Ашаршылықта алдымен жарлы өледі.
Өлсе де ақын рухы тірі мəңгі,
Өшпейтұғын артында қалды өлеңі.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу