Өлеңдер ✍️

Мақамы бөлек, мақсаты биік мағжан-жыр,
Мұра болып мəңгілікке қалған жыр.
Өзегін жаудың өрт болып шалып күйдіріп,
Жалындап ұшқын от болып лаулап жанған жыр.
Баба рухын ұрпаққа жалғап егем деп,
Үмітін үзбей «жастарға мен сенем» деп.
«Тірліктің түбі бірлік» деп ол жар салды,
Түбі бір түркі бірлігін айтты тереңдеп.
Қиырды шалған қырандай текті қырағы,
Ой салар жанға қуатты құнды жыр əні.
Шошытып жауын ұйқысынан оятқан,
Найзағай даусы «Алашым» деген ұраны.
Түркілік рухы бойында қанды тасытқан,
Жауынан ығып жан емес көңіл жасытқан.
Арманның құсын түлетіп жастай ұшырған,
Безініп ерте тəн семіртер бақыттан.
Түрменің суық тастай сұсты сұр өңі,
Жігерін құм ғып езіліп жатты жүрегі.
Ерлерін бастап жауына шабар атойлап,
Шыңғысхан сынды батырды сонда тіледі..
Мағжанды қалқам дей көрме ол кім еді,
Кешеден жеткен ұлтының рухты тірегі.
Балаңа жастай жаттатып өсір есімін,
Алаштың туын көтерген ердің бірі еді.
Жыр етіп сені айтамыз асқақ əн қылып,
Жасасын рухың еліңмен бірге жаңғырып.
Зиярат етер зиратыңа қалмаған,
Мағжанды елім жүректе сақта мəңгілік.