Өлеңдер ✍️

От кеудеден жалын шашқан трактор,
Өмір жайлы осында бір сұрақ тұр.
Кетті сынып доңғалақтың білігі,
От алғанмен жүре алмайды бірақ бұл.
Кеше жүрген өзі жүкті сүйретіп,
Бүгін өзі бара жатыр сүйреліп.
Сынды белі жүк болды енді басқаға,
Тағдыр салған шарасыздық күйге еніп.
Денсаулықты зор байлыққа санаған,
Қалған сөз деп ойладық па, данадан.
Ғарып күндер болар-ау деп осылай,
Сап-сау болып туылған соң анадан.
Көнсең де осы, көнбесең де тағдырға,
Доңғалақты орындыққа таңды да.
Жаутаңдатты жанарыңды от шашқан,
Өзі берген байлықты өзі алды да.
Кім көнбейді салғанына Алланың,
Бəрі қалды мақсат-жоспар арманның.
Алғашында ар-намысың мазалар,
«Мүгедек» деп мүсіркесе жан-жағың.
Тағдырыңа жыласаң да налып бір,
Жаратқанға десеңдағы құлақ түр.
Тыңдамайды арызыңды айтқанмен,
Құдай өзі сені солай сынап тұр.