Өлеңдер ✍️

Атқан таңмен бірге атпады ақын жүрек бұлқынып,
Шыққан күнмен бір шықпады ақиық жыр жұлқынып.
Қалың қазақ, қайран жұрты қара тұтып жатқанда –
Кеш түсініп жоқтады жұрт дүниеа тескен құлқынын.
Ақын өлді!
Ғашық жүрек ұшып кетті ғарышқа...
Бұл өмірдің азабынан пенделерден алысқа.
Содан бері естеліктер айтылғанмен не түрлі,
Тиетұғын сөз болмады қазақылық намысқа.
«Бәрі жақсы,
Бәрі ғажап!
Өмір мынау – жалған»,- деп,
Еске алады, «Алып-ұшқан ақындарда арман көп.
Сол арманның құшағында түсінбедік біз оны,
Қала алмадық»,- дейді өкініп, ұлы ақынға қорған боп.
Ал, ақынға қорған емес, мейір еді керегі,
Күнделіктен басқа ешқайда қалмағандай дерегі.
Соны ешкім түсінбеді, ұға алмады дүние-ай,
Болса да өзі сездірмеді,
Қайран ақын өр еді.