Өлеңдер ✍️

Күнім өтіп барады деп ертеде,
Күйініпті қайран бабам өртене.
Неге өйтті екен, ала таңмен жарысып,
Қорқыт баба қыл қобызын шерте ме?
Түсінбеймін кешегінің адамын,
Санап күнін, санап әрбір қадамын.
Отыратын «табанда – деп ажалың»,
Түгендеумен жаратқанның амалын.
Ал, біздер ше?
Асығамыз ертеңге.
Біреу қуып тұрғандайын желкеңде.
Өткен күнге, кеткен күнге өкінбей,
Мәз боламыз кездесер сәт жеткенге.
Ойламаймыз қанатында әр күннің,
Жастығы өтіп бара жатыр әркімнің.
Атқан таңмен, батқан күнмен жарысып,
Жақындаймыз ауылына қартыңның.
Солай...
Солай өмір өте шығады.
Сарқылады қуатыңның бұлағы.
Топыраққа айналасың қайтадан,
Соны сезіп қариялар жылады.