Өлеңдер ✍️

Өзегіңе тебен ине көктеген,
«Өгей» деген сөзді өлердей жек көрем.
Жанды салып бақтым қанша жетімді,
Осы сөзден қорлық көріп көптеген.
Көңіліме көл мейірім мекендеп,
Ана орнына ана болсам екен деп.
Жаным қалмай бауырыма бассам да,
Ағайындар қабылдады бөтен деп.
Балалардың жазығы жоқ, балаша
Жақын көрді, тату болдық тамаша.
Соның бәрін көре алмаған біреулер,
«Өгей» деді, жүрегіме жара сап.
«Жақсы болса көре алмайтын – ағайын,
Жоғың болса, бере алмайтын – ағайын»
«Өгей» дейді, өзегіңе біз қадап,
Осы сөзбен өлтірген-ау талайын.
Шыжғырады өсегінің табына.
От салады сөзбен екі жағына.
«Өгей» десе тумағанды табалап,
«Өзі болып» қараспайды тағы да,
«Өгейліктен» дейді әр істі өсіріп,
Өгейліктен десе кетер есіріп.
Маған салса жіберер ем бұл сөзді,
Адамзаттың санасынан өшіріп.